Η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας απαιτεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση και συνδυασμό πολλών μεθόδων. Οι περισσότερες θεραπευτικές τακτικές συνίστανται στη σωστή συνταγογράφηση φαρμάκων. Μπορούν να συμπληρωθούν με παραδοσιακές ιατρικές μεθόδους.
Κύριες τάσεις στη σύγχρονη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας
Μετά από μια ολοκληρωμένη εξέταση, που περιλαμβάνει τη δημιουργία της κύριας και συνοδευτικής διάγνωσης, ξεκινά η επαγγελματική αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας.
Περιλαμβάνει τις ακόλουθες μεθόδους:
- Αλλαγή τρόπου ζωής;
- διόρθωση φαρμάκων?
- Φυσικοθεραπεία;
- Χειρουργική επέμβαση.
Η επιλογή της μεθόδου εξαρτάται από το στάδιο της νόσου και τον βαθμό καταστροφής των αρθρικών δομών. Πρώτα απ 'όλα, θα πρέπει να μάθετε τους ακόλουθους κανόνες που θα κάνουν τη θεραπεία πιο αποτελεσματική:
- διόρθωση του σωματικού βάρους?
- Θεραπεία άσκησης – ασκήσεις που εξαλείφουν τη στατική πίεση στην άρθρωση.
- Αύξηση του επιπέδου γνώσης για την παθολογία στους ασθενείς.
- Η χρήση πρόσθετων αξεσουάρ (αρθρώσεις, πάτοι, μπαστούνι ή όρθωση).
- Φυσικοθεραπεία.
Η διάγνωση γίνεται από ορθοπεδικό-τραυματολόγο. Ωστόσο, άλλοι ειδικοί που πραγματοποιούν διαβουλεύσεις μπορούν επίσης να συμμετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία:
- Νευρολόγος: Απαιτείται διαβούλευση σε περίπτωση βλάβης των μεσοσπονδύλιων δομών, ριζικού συνδρόμου, έντονου πόνου στην πλάτη που προκαλείται από τη νόσο.
- Ειδικός Λοιμωξιολόγος: εξαίρεση της μολυσματικής φύσης των ασθενειών των αρθρώσεων.
- Ογκολόγος: Εξαίρεση κακοήθων νεοπλασμάτων οστού και αρθρικού ιστού ή μεταστάσεων σε αυτές τις περιοχές.
- Οστεοφθίατρος: Αποκλείστε τη φυματιώδη φύση των οστικών βλαβών.
Κατά τη διάρκεια μιας ασθένειας, λαμβάνεται μέριμνα για την πρόληψη των επιπλοκών της παθολογίας και της εξέλιξής της. Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείτε ορθώσεις και επιδέσμους στερέωσης, να παρακολουθείτε το σωματικό βάρος και τη διατροφή και να συμβουλεύεστε τακτικά έναν γιατρό. Απαιτούνται διαβουλεύσεις με έναν θεράποντα ειδικό τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο.
Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας πληροί τα ακόλουθα κριτήρια:
- Σταματήστε την εξέλιξη της νόσου.
- Οι νέες αρθρώσεις δεν εμπλέκονται στην παθολογική διαδικασία.
- Ο πόνος υποχωρεί ή εξαφανίζεται.
- Δεν υπάρχουν ενδείξεις φλεγμονώδους διαδικασίας.
- Η ποιότητα ζωής, η κινητική δραστηριότητα και η ικανότητα εργασίας βελτιώνονται.
Αντίθετα, υπάρχουν χαρακτηριστικά της πορείας της νόσου που απαιτούν νοσηλεία και διόρθωση τακτικών αποκατάστασης:
- σύνδρομο επίμονου και έντονου πόνου.
- Σοβαρή φλεγμονή των αρθρώσεων και των περιαρθρικών δομών (το δέρμα πάνω από την πληγείσα περιοχή αισθάνεται ζεστό, υπάρχει ερυθρότητα, διεύρυνση, πόνος και περιορισμός της κίνησης).
φαρμακευτική αγωγή
Η επιλογή ενός συμπλέγματος φαρμάκων εξαρτάται από το στάδιο της διαδικασίας:
- Στάδιο Ι – μέθοδοι διόρθωσης χωρίς φάρμακα, μη στεροειδή φάρμακα και φάρμακα που ενισχύουν τον ιστό του χόνδρου.
- Στάδιο II – μέθοδοι διόρθωσης χωρίς φάρμακα, μη στεροειδή φάρμακα και φάρμακα για την ενίσχυση του ιστού του χόνδρου, ενδοαρθρική χορήγηση θεραπείας συντήρησης.
- Στάδιο III – μέθοδοι διόρθωσης χωρίς φάρμακα, μη στεροειδή φάρμακα και φάρμακα για την ενίσχυση του ιστού του χόνδρου, ενδοαρθρική χορήγηση θεραπειών συντήρησης, αντικαταθλιπτικά.
- Στάδιο IV – ριζική χειρουργική επέμβαση κατά την οποία ο προσβεβλημένος ιστός αποκόπτεται και εισάγεται τεχνητή άρθρωση.
Επιπλέον, τα αναλγητικά χρησιμοποιούνται για έντονο πόνο και η σοβαρή φλεγμονή των μαλακών ιστών μπορεί να εξαλειφθεί με διάφορες αλοιφές.
Η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας γίνεται σύμφωνα με καθιερωμένες διαδικασίες, η διάρκεια των οποίων δεν μπορεί να παραβιαστεί ανεξάρτητα. Ακόμα κι αν η κατάσταση φαίνεται να βελτιώνεται, είναι απαραίτητο να συνεχίσετε να παίρνετε το φάρμακο καθώς τείνει να συσσωρεύεται στον οργανισμό. Ομοίως, δεν μπορείτε να προσαρμόσετε ανεξάρτητα τη δόση του φαρμάκου, είτε προς μείωση είτε προς αύξηση.
Το φάρμακο πρέπει να λαμβάνεται την ίδια ώρα κάθε μέρα. Χαρακτηριστικά υποδοχής - σύμφωνα με τις οδηγίες. Εάν ο ασθενής υποβάλλεται σε θεραπεία για άλλη παθολογία, ο γιατρός πρέπει να αναλύσει τη συνδυασμένη επίδραση όλων των φαρμάκων και να αποκλείσει επικίνδυνους συνδυασμούς.
Φάρμακα
Ας δούμε τις κύριες ομάδες και παραδείγματα φαρμάκων.
Δίνονται παραδείγματα. ο θεράπων ιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει άλλους εκπροσώπους αυτών των ομάδων φαρμάκων.
- Αναλγητικά.Χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση του πόνου, επιτρέποντάς σας να αποκαταστήσετε την κινητικότητα και να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής.
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.Ανακουφίζουν από τον πόνο στις αρθρώσεις, εξαλείφουν το πρήξιμο και την ερυθρότητα των μαλακών ιστών, ομαλοποιούν τη θερμοκρασία του δέρματος πάνω από την άρθρωση και αποκαθιστούν την ελευθερία κινήσεων.
- Χονδροπροστατευτικά.Περιέχουν στοιχεία ζωικού χόνδρινου ιστού, που επιτρέπει την αποκατάσταση της δομής της άρθρωσης, των περιαρθρικών επιφανειών, των συνδέσμων και των αρθρώσεων. Επιβραδύνετε την εξέλιξη της διαδικασίας και ενισχύστε τις υγιείς αρθρώσεις.
- Ναρκωτικό αναλγητικό.Για έκτακτη ανακούφιση από έντονο πόνο. Διάρκεια εισαγωγής: εφάπαξ, εάν είναι απαραίτητο.
- Παράγωγα υαλουρονικού οξέος.Ένα παχύρρευστο εμφύτευμα με υαλουρονικό οξύ εισάγεται ενδοαρθρικά. Βελτιώνει την κατάσταση των συνδέσμων, του αρθρικού υμένα και των μαλακών ιστών. Επιτρέπει την κατακράτηση νερού, βελτιώνει την κατάσταση των ινών κολλαγόνου, καθιστώντας τον ιστό ελαστικό και ανθεκτικό σε τραυματισμούς και καταστροφή.
- Γλυκοκορτικοστεροειδή.Χρησιμοποιείται για σοβαρή φλεγμονή. Σας επιτρέπουν να επηρεάσετε αποτελεσματικά την παθολογία και να ενεργήσετε γρήγορα.
Χρήση αλοιφών
Οι αλοιφές χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ανακουφίζουν την κατάσταση του ασθενούς μειώνοντας τον πόνο. Ωστόσο, αυτό έχει νόημα μόνο στα πρώτα στάδια της παθολογίας. Γεγονός είναι ότι κάθε φάρμακο που παίρνει ο ασθενής από το στόμα απορροφάται στην κυκλοφορία του αίματος του πεπτικού συστήματος και μέσω αυτού δρα στον ιστό της άρθρωσης. Όταν χορηγείται ενδαγγειακά, το αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί πιο γρήγορα και εξαλείφεται επίσης η επίδραση στον βλεννογόνο.
Η εφαρμογή του φαρμάκου με τη μορφή αλοιφής ή γέλης κάνει το φάρμακο να δράσει μόνο στο δέρμα και σε ένα μικρό στρώμα μαλακού ιστού από κάτω. Ο ασθενής πρέπει να καταλάβει ότι η άρθρωση δεν επηρεάζεται αλλά είναι μόνο συμπτωματική.
Για αυτό χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες αλοιφές:
- περιέχει μη στεροειδή φάρμακα.
- περιέχει σαλικυλικό οξύ.
- περιέχει καψαϊκίνη.
Μπορεί επίσης να είναι αλοιφή ή τζελ με βάση φαρμακευτικά φυτά που βελτιώνουν την κατάσταση των μαλακών ιστών και μειώνουν την ευαισθησία. Αυτή μπορεί να είναι μια αλοιφή με μενθόλη, καμφορά, ευκάλυπτο ή μέντα.
Παραδοσιακές μέθοδοι θεραπείας της οστεοαρθρίτιδας
Οι λαϊκές θεραπείες περιλαμβάνουν την ανακούφιση από παθολογικά σύνδρομα. Η πλήρης ανάρρωση από την ασθένεια δεν μπορεί να επιτευχθεί χρησιμοποιώντας τέτοιες τεχνικές. χρησιμοποιούνται παράλληλα με θεραπεία και σωματικές παρεμβάσεις. Εάν παίρνετε μόνο σπιτικά φάρμακα, η ασθένεια μπορεί να προχωρήσει και ο ασθενής θα χάσει μόνο χρόνο.
Τα ακόλουθα φάρμακα έχουν συμπτωματική δράση:
- Κομπρέσα από τριμμένη ρίζα χρένου. Εφαρμόζεται καθημερινά για περίοδο 7-9 ημερών. Ένα αλουμινόχαρτο και ένα ζεστό πανί τοποθετούνται στον πολτό της ρίζας. Η διάρκεια της συμπίεσης είναι 30 λεπτά.
- Μια κομπρέσα βρώμης χρησιμοποιείται σύμφωνα με παρόμοια αρχή. Για το σκοπό αυτό, παρασκευάζεται μια κρεμώδης πάστα νιφάδων. Αφού κρυώσει το μείγμα, εφαρμόζεται στην άρθρωση.
- Η κομπρέσα μελιού μπορεί να μείνει όλη τη νύχτα. Είναι καλύτερα να χρησιμοποιείτε μέλι αγρού.
- Ένα φύλλο λάχανου με ένα στρώμα μελιού εφαρμόζεται στην προσβεβλημένη άρθρωση. Διορθώστε και αφήστε τη νύχτα.
- Αναμείξτε σκόνη κιμωλίας με πηχτό γιαούρτι. Εφαρμόστε στην ένωση, τυλίξτε με αλουμινόχαρτο και καλύψτε με ένα ζεστό φυσικό πανί. Αφήστε τη κομπρέσα να δράσει όλη τη νύχτα.
διάγνωση
Με σωστή διάγνωση, είναι δυνατή η αποτελεσματική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας. Για αυτό χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες μέθοδοι:
- κλινική διάγνωση, η οποία περιλαμβάνει τα αποτελέσματα της εξέτασης και της ανάκρισης του ασθενούς.
- Διαγνωστικά με ακτίνες Χ, κατά την οποία εξετάζεται μια υγιής και μια προσβεβλημένη άρθρωση και συγκρίνεται η κατάστασή τους.
- Εργαστηριακές μέθοδοι που σας επιτρέπουν να αποκλείσετε άλλες αιτίες παθολογίας.
- ανάλυση του αρθρικού υγρού?
- Υπερηχογραφική εξέταση για φλεγμονή μαλακών ιστών.
- Τομογραφία για λεπτομερέστερη εξέταση μαλακών ιστών και περιαρθρικών δομών.